با طنابی
که در پوسیدگی
به استخوان های حوا می ماند
و در نازکی
به تار مویی
وصلم به تو
وصلی به من
و وصله وصله است

دل هایمان . .  .

+: 2 سال دوری از یک دوستی با تمام حاشیه هاش باعث ذره ای احساس بد نشده حتی . . . اعتراف می کنم هنوز مثل وقتایی که همه بچه ها بعد امتحان می رفتیم بیرون . . . وقتایی که کبری بودم . . . که دسته جمعی میرفتیم پارک جنگلی . . . حتی وقتایی که قیافه ی ننه فولاد زره می گرفتی . . . دوستت دارم . هیچ وقت مهربونیات یادم نمیره :)